Ter herinnering aan onze Sammy
|
||||||||||
Sammy. Mijn lieve Sammy. Hij is er niet meer. Sammy die altijd op schoot kwam om aan een T-shirt te sabbelen. Sammy die 's morgens luid zat te miauwen als we de katten deden voeren. Sammy die op tafel sprong voor kaas. Sammy die op de achterste poten kon staan. Weggerukt, nog geen 10 maanden oud. Sammy die zo gebrand was om buiten te komen. Sammy die wij zo angstvallig proberen 's avonds en 's nachts binnen te houden. Vrijdagavond 7 maart is het Sammy toch op onverklaarbare wijze gelukt nog 's avonds laat buiten te komen. Met noodlottige afloop. Wij en met name ik zijn er kapot van. Sammy was mijn kindje, mijn knuffel. En nu is Sammy dood. Gisteren hebben we Sammy begraven. In zijn sabbel T-shirtjes. Het doet heel erg pijn, Sammy, dat je er niet meer bent. Je vriendje Garfield mist je, Garfield je speelkameraadje die door jou bij ons gekomen is. Rust zacht Sammy. Ik zal je nooit vergeten.
(dubbel click op de foto voor een vergroting) |
||||||||||
Als ik je
verdriet kon verzachten, |